Τ2 Κόκκινη κατεψυγμένη μπάρα από χαλκό / πλατή μπάρα από χαλκό Δυνατότητα 4,0 mm

T2 Κόκκινη Επικασσιτερωμένη Ράβδος Χαλκού / Επίπεδη Ράβδος Χαλκού Πάχους 4.0 mm

Ιδιότητες του χαλκού

1. Γενική απόδοση

Ο χαλκός είναι ένα είδος σχετικά καθαρού χαλκού, το οποίο μπορεί γενικά να θεωρηθεί ως καθαρός χαλκός. Έχει καλή αγωγιμότητα και πλαστικότητα, αλλά η αντοχή και η σκληρότητά του είναι χειρότερες. Ο χαλκός έχει εξαιρετική θερμική αγωγιμότητα, ελατότητα και αντοχή στη διάβρωση. Οι ίχνη ακαθαρσιών στον χαλκό έχουν σοβαρό αντίκτυπο στην αγωγιμότητα και τη θερμική αγωγιμότητα του χαλκού. Το τιτάνιο, ο φώσφορος, ο σίδηρος και το πυρίτιο μειώνουν σημαντικά την αγωγιμότητα, ενώ το κάδμιο και ο ψευδάργυρος έχουν μικρή επίδραση. Το θείο, το σελήνιο και το τελλούριο έχουν μικρή διαλυτότητα στον χαλκό και μπορούν να σχηματίσουν εύθραυστες ενώσεις με τον χαλκό, οι οποίες έχουν μικρή επίδραση στην αγωγιμότητα, αλλά μπορούν να μειώσουν την πλαστικότητα της επεξεργασίας.

Ο χαλκός έχει καλή αντοχή στη διάβρωση στην ατμόσφαιρα, το θαλασσινό νερό, ορισμένα μη οξειδωτικά οξέα (υδροχλωρικό οξύ, αραιό θειικό οξύ), αλκάλια, διάλυμα αλάτων και μια ποικιλία οργανικών οξέων (οξικό οξύ, κιτρικό οξύ) και χρησιμοποιείται στη χημική βιομηχανία. Επιπλέον, ο χαλκός έχει καλή συγκολλησιμότητα και μπορεί να υποστεί επεξεργασία σε ημικατεργασμένα και τελικά προϊόντα με ψυχρή και θερμοπλαστική επεξεργασία. Στη δεκαετία του 1970, η παραγωγή χαλκού ξεπέρασε αυτή των άλλων κραμάτων χαλκού.

2. φυσική ιδιότητα

Τα ίχνη ακαθαρσιών στον χαλκό έχουν σοβαρό αντίκτυπο στην αγωγιμότητα και τη θερμική αγωγιμότητα του χαλκού. Το τιτάνιο, ο φώσφορος, ο σίδηρος και το πυρίτιο μειώνουν σημαντικά την αγωγιμότητα, ενώ το κάδμιο και ο ψευδάργυρος έχουν μικρή επίδραση. Το οξυγόνο, το θείο, το σελήνιο και το τελλούριο έχουν μικρή διαλυτότητα στον χαλκό και μπορούν να σχηματίσουν εύθραυστες ενώσεις με τον χαλκό, οι οποίες έχουν μικρή επίδραση στην αγωγιμότητα, αλλά μπορούν να μειώσουν την πλαστικότητα της επεξεργασίας. Όταν ο συνηθισμένος χαλκός θερμαίνεται σε μια αναγωγική ατμόσφαιρα που περιέχει υδρογόνο ή μονοξείδιο του άνθρακα, το υδρογόνο ή το μονοξείδιο του άνθρακα αντιδρά εύκολα με το υποξείδιο του χαλκού (Cu2O) στα όρια των κόκκων για να παράγει ατμό υψηλής πίεσης ή αέριο διοξειδίου του άνθρακα, το οποίο μπορεί να προκαλέσει ρήξη του χαλκού. Αυτό το φαινόμενο συχνά ονομάζεται "ασθένεια υδρογόνου" του χαλκού. Το οξυγόνο είναι επιβλαβές για τη συγκολλησιμότητα του χαλκού. Το βισμούθιο ή ο μόλυβδος σχηματίζουν ευτηκτικό με χαλκό σε χαμηλό σημείο τήξης, γεγονός που καθιστά τον χαλκό εύθραυστο. ενώ το εύθραυστο βισμούθιο κατανέμεται σε λεπτό φιλμ στα όρια των κόκκων, γεγονός που καθιστά τον χαλκό εύθραυστο. Ο φώσφορος μπορεί να μειώσει σημαντικά την αγωγιμότητα του χαλκού, αλλά μπορεί να βελτιώσει τη ρευστότητα του υγρού χαλκού και τη συγκολλησιμότητα. Κατάλληλες ποσότητες μολύβδου, τελλουρίου και θείου μπορούν να βελτιώσουν την μηχανική κατεργασία. Η αντοχή εφελκυσμού σε θερμοκρασία δωματίου του ανόπτημένου φύλλου χαλκού είναι 22-25 kg/mm 2, η επιμήκυνση είναι 45-50% και η σκληρότητα Brinell (HB) είναι 35-45.

Η θερμική αγωγιμότητα του καθαρού χαλκού είναι 386,4w/(m.k)

Επικασσιτερωμένη Ράβδος Χαλκού Λεπτομέρειες

Επικασσιτερωμένη Ράβδος Χαλκού Συμβατικοί τύποι και μεγέθη: